Nu merk ik als afscheidsfotograaf dat nu tijdens de Corona mensen nog eenzamer voelen.

Er weinig bezoek en contact en niet te vergeten dat 1,5 meter afstand van elkaar houden.
Wat ik zelf het meest lastige vind is het feit dat je niet even een hand op de schouder mag leggen,

een knuffel mag geven (ja, ook als uitvaartverzorger doe ik dit!), of een troostende hand geven als iemand het moeilijk heeft. Ze zijn eenzaam tijdens de Corona.

Want juist het fysieke contact is zo belangrijk voor mensen.

Je wordt letterlijk even gedragen, er wordt even echt gedeeld in verdriet. Het geeft warmte en steun.

Maar die eenzaamheid in rouw komt nog harder binnen na het laatste afscheid.

Daar waar tijdens de dagen van afscheid nemen families nog bij elkaar in huis komen, is dat na het afscheid niet meer direct noodzakelijk.

En zo kan het zijn dat de partner van de overledene na de uitvaart ineens echt alleen zit.
De kinderen trekken zich terug binnen het eigen gezin, wat logisch is,

maar de achterblijvende weduwe krijgt naast dat gemis ook het harde besef binnen

dat de overleden partner echt weg is. Het is ineens echt stil en alleen…
Een rouwreportage levert een betekenisvolle bijdrage aan het verwerken van het verlies van een dierbare.

Ken je iemand uit jouw omgeving, die eenzaam is tijdesn de Corona? help elkaar en geef aandacht. 
Loop samen een keer door de park, maak dan een mooie wandeling.

Vaak ziek ik veel mensen lopen door de Zuiderpark in Den Haag.